Neden Blog?

Bundan önce de oldukça mütevazi sayıda ülke, şehir ve tatil yeri gördüm. Amma velâkin bunlar hep anılarda, fotoğraflarda ve biriktirdiğim saçma, ufak tefek ama benim için anlamlı hatıralıklarda kaldı. Sonra bir gün kendimi seyahat bloglarını karıştırırken buldum. Hem sayfalarda geziniyordum hem de kendi kendime “neden ben böyle bir işe girişmedim” diye soruyordum. Belki de kalemimin güçlü olmamasından çekiniyordum belki de beğenilmeme fobisi beni alıkoymuştu. Ama “artık zamanıdır”, “oldum ben”, “erdim” dedim. Vakit o vakittir dedim kısacası…

Benim her şeyi bütün ayrıntılarıyla anlatma gibi bir niyetim yok tabiî ki.. Ama herkesin göremediği küçük ayrıntılar seyahat ederken beni cezbeder. Sanırım bu blog da o detaylarla dolu olacak.

Beni motive eden tek şeyin gezmek olduğunu fark etmem uzun sürdü. Fakat günlerce gideceğimiz göreceğimiz yerleri planlamak kadar keyiflisi yoktu, bu yüzden göçebe ruhlu olduğuma karar verdim. 

Peki planlamanın dezavantajları yok mu?? tabii ki var!!! Öncelikle beklentiniz yükseliyor böyle olunca da gittiğiniz yer sizi tatmin edemeyebiliyor. Fakat çalışan insanlar olarak kısıtlı zamanda seyahat fırsatlarımız ya da kaçamaklarımız olduğu için planlama size daha mantıklı gelebiliyor. Bunu da bertaraf etmenin yolu, giderken ve gelirken yol üstünde küçük kaçamaklar yapmak…

Bir de bizim (ben ve İsotum) için seyahatin en heyecan verici tarafı plan yapmak, hayal kurmak ve en önemlisi yollarda olmak. 

Yolda olmak vazgeçilmez bir keyif bizim için, beraber bir şeyler yapabilmek, yeni yerleri beraber keşfetmek insanı resmen gençleştiriyor. Yaşadığımızı hissetmek için yollarda olmak, gezip görmek ve biraz da macerayı sevmek, adrenalini arttırmak gerekiyor ikimiz için de.

Bir de gideceğimiz yerin turistik makyajlı ve alacalı bulacalı hayatı yerine yerelin özellikleri önemli bizim için. Son olarak bir yere oturup ya da konuşlanıp insanları gözlemlemek, neler yapıyorlar, nasıl davranıyorlar, tatil onları nasıl bir haleti ruhiyeye büründürüyor diye incelemek de bana haz veriyor ve mazur görün sanırım bu da biraz meslek hastalığı :) İşte blogumda da bu bahsettiklerimin harmanından az biraz bulursunuz diye umuyorum...